Het boek van Aart

Geschreven in maart 2025

Voor zover ik weet heeft mijn grootvader Aart altijd bij de NZH gewerkt. Officieel heette het bedrijf Noord-Zuid-Hollandsche Vervoer Maatschappij NV (NZHVM).
De NZH liet naast bussen ook o.a. de tramlijn Amsterdam-Zandvoort rijden.







Een oude tekening van de tram in Haarlem

Aan het eind van zijn loopbaan was Aart chef Algemene Dienst bij de NZH. In augustus 1952 ging hij op 65-jarige leeftijd met pensioen.
Dat ging niet ongemerkt voorbij. De Harmonie van de NZH bracht een aubade voor zijn woonhuis aan de Zandvoortselaan 8 in Zandvoort.
Aart kreeg een lintje. Hij werd ridder in de orde van Oranje Nassau. De familie en andere genodigden werden met een bus van de NZH opgehaald om de pensionering te vieren.

Aart op kantoor bij de NZH
Een sigaar in zijn mond en op de voorgrond een volle asbak

Zijn dochter Cock werkte ook bij de NZH, maar zij kreeg ontslag in 1949, omdat ze trouwde....
Zo ging dat in die tijd.

De NZH was opgericht in 1881 en zou dus in 1956 75 jaar bestaan.
Omdat men dacht dat hij er na zijn pensionering wel tijd voor zou hebben, werd Aart door de directie van de NZH gevraagd of hij voor die gelegenheid een gedenkboek zou willen schrijven.
Hij vond dat een eervol verzoek, waar hij graag aan voldeed. Hij begon enthousiast te onderzoeken en te schrijven.
Dat schrijven was in die tijd letterlijk schrijven, met de pen op het papier.
Omdat zijn handschrift niet zo duidelijk was -hij noemt het zelf zijn krabbelschrift- werd aan dochter Cock gevraagd of zij zijn teksten wilde uittypen.
Het schrijven van het boek heeft uiteindelijk 6 jaar geduurd en kwam dus pas 2 jaar na het jubileum uit.
De vertaging had 2 oorzaken. Ten eerste nam Aart zijn opdracht zeer serieus, waarschijnlijk meer dan van hem verwacht werd. Daardoor werd het boek veel uitgebreider dan oorspronkelijk de bedoeling was.
Ten tweede is Aart in die periode ernstig ziek geweest, wat het schrijven vertraagde.
Uiteindelijk werden meer dan 350 pagina's tekst aangeleverd, wat de directie een probleem opleverde. Drukken was duur in die tijd, het boek was te laat en veel uitgebreider dan de bedoeling was.
Na veel overleg werd besloten de tekst te stencilen en in een kleine oplage te laten inbinden. Zo gebeurde en ontstond een boekwerk van 379 pagina's.

De voorzijde van het gedenkboek

Het boek is een soort levensvervulling voor Aart geworden.
Trots gaf hij zijn kinderen allemaal een exemplaar. Zo komt het dat ik nog steeds een exemplaar van het boek in mijn bezit heb.

Aart Steetskamp en Jans Steetskamp-Canrinus kijken in het gedenkboek.
Zo te zien was het hier nog niet ingebonden.

Aart is in de periode dat hij het boek schreef werd enkele malen verhuisd.
Hij was in 1947 hertrouwd met Jantje (Jans) Canrinus. Tijdens zijn pensionering in 1952 woonde het echtpaar in Zandvoort, Zandvoortselaan 8.
Het beviel Jans niet in Zandvoort. In 1954 verhuisde het echtpaar naar een etage in Amsterdam.
In 1956 verhuisde het echtpaar naar een ander adres in Amsterdam.
Uiteindelijk verhuisde het echtpaar naar Haarlem, Zaanenstraat 57. Ik herinner me uit mijn jeugd, dat oma Steetskamp na enige tijd onrustig werd en wilde verhuizen.
Aart had een zwakke gezondheid. Hij was astmatisch. Hij overleed op 16 augustus 1962. Hij woonde toen in een woning op het terrein van zorgcentrum Kennemerduin te Heemstede.

Ga terug naar de keuzepagina.